Tim Finoulst Trio |
organisation: CC De Kimpel
artist: Tim Finoulst |
© Rootsville 2016 |
|
'Narrative' is de titel van het album dat wordt uitgegeven bij SoulFactory Records, het label van Ewout Pierreux en Tutu Puoane. Tim zelf is uiteraard niet aan zijn proefstuk toe maar als 'leader' van zijn eigen trio is het toch weer eens iets anders. Dit trio bestaat naast Tim Finoulst zelf ook nog uit een ritme sectie met Daniel Jonkers op drums en Martijn Vanbuel aan de double bass. Ook in CC De Kimpel vinden ze ook dat er een verschil moet kunnen zijn tussen de clubconcerten en die concerten die nood hebben aan intensiteit en intimiteit en daarvoor hebben ze hier 'Scène sur Scéne' in het leven geroepen. Ook al hoeft Tim geen plankenkoorts te hebben toch is er een sprankeltje stress waar te nemen voor de voorstelling van zijn 'Narrative'. Een album met 9 nummers waar buiten de standard 'I'll Be Seeing You' de resterende songs geschreven zijn door Tim Finoulst en ook twee door Martijn Vanbuel. Geen al teveel poespas en zo kennen we uiteraard deze Tim Finoulst. Voor de presentatie van deze 'Narrative' ook geen extra gasten op het podium maar uitsluitend en enkel de drie vertolkers van deze plaat. De setlist is al even duidelijk als deze drie muzikanten, gewoon de nummers van het album spelen en meer hoeft dit niet te zijn. De mensen van De Kimpel mochten al dadelijk rekenen op heel wat bijval voor deze eerste 'Scène sur Scène' dus werden er in zeven haasten nog wat stoelen bijgezet en viel het plan om dit 'jazzpodium' af te scheiden van de zaal door het grote gordijn gedeeltelijk in het water. Opener van de avond is ook het eerste nummer op het album met het door Tim Finoulst geschreven 'A Minor Melody'. Een melodieus nummer, intens maar toch vol ritme. De overgang naar Sammy Fain zijn 'I'll Be Seeing 'Trois Deux Tout Seul', hierop begint Martijn aan een bassintro tot wanneer de twee resterende Tim en Daniel bijtreden waardoor er wel wat blues in het nummer wordt gestoken. ook het daaropvolgende 'Prased' is van de hand van Martijn Vanbuel en brengt mij althans naar een in mystiek verhulde ontluikende dageraad. Tim mag zonder fout meedingen naar de titel van ideale vriend en zoon want de nummers 'The Bakery' en 'Strong Woman' worden respectievelijk opgedragen aan vriendin en mama. Zowat iedereen heeft hier een uur ingetogen de adem proberen in te houden voor het beluisteren van deze 'Narrative' in 'live' versie en het is dan ook niet wonderbaarlijk te noemen dat bij het laatste nummer 'Joy' een lichte kreet van teleurstelling is waar te nemen. UIteraard was dit voor het Tim Finoulst Trio zoiets als een thuismatch spelen en is het langdurig applaus vanzelfsprekend maar daardoor niet minder oprecht....
|